கிழக்கு மாகாணத்தில் கடந்த சில நாட்களாக பெய்துவரும் கடும் மழையின் காரணமாக ஒன்பது லட்சம் மக்கள் பாதிக்கப்பட்டதோடு 132 ஆயிரம் பயிர்ச்செய்கை நிலங்களும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. காரணமில்லாமல் காரியம் நடக்காது என்ற கோட்பாடு எனக்குள் மிதக்கிறது. கவியெல்லாம் பாட்டென்றான், பாட்டெல்லாம் வாழ்க்கை என்றான் மனிதன், பிதட்டினால் மயங்கும் உலகுக்குள் வாழும் நாம் ஏன், எவ்வாறு , எப்படி என்று சிந்திப்பதில்லை.
எவ்வளவோ மக்கள், எத்தனை உடமைகள் எங்கே. நீரில் முழ்கிவிட்டது, வெள்ளமும், கடலும் எம்மை சீண்டிப் பார்த்தது. அதற்கு முன் அந்த இறைவன் நமக்கு எச்சரிக்கை விடுத்தான். எம் புலன்களுக்கு விளங்கவில்லை. அகங்களுக்கும் புரியவில்லை.
கடந்த 2004.12.26 ம் திகதி ஞாயிறு காலை 8.59 மணிக்கு சீண்டிய சுனாமியின் கதை என்ன? அது ஏன் நம்மை சீண்டிப்பார்த்தது. இன்று பரிதவிக்கும் வெள்ளம் ஏன் கிழக்கை மாத்திரம் கூடுதலாக தாக்குகிறது, சிந்திக்கிறோமா? இல்லையா?.
சுனாமி வரும் முன்னும் பாம்பு வந்தது, வெள்ளம் வருமுன்னும் கல்லடிப்பாலத்தின் கீழ் பாம்பு வந்தது.
நாம் செய்கின்ற வினையினை இப் பூவுலகிலே அனுபவித்தாகவேண்டும். என்பது என் கருத்து. நாங்கள் செய்கின்ற ஒவ்வொரு கெட்டசெயலுக்கும் பலன் அனபவித்தாக வேண்டும். நம் உணர்வுகள் என்னவிதமாய் சிந்திக்கிறது என நாம் சிந்தித்தோமா. இல்லை எது செய்தோம் என்று பார்த்தோமா இல்லையே.
இறைவன் தண்டிக்கிறான் என்றுதான் சொல்லவேண்டும். இனியாவது திருந்துவோம் என்று எத்தளைமுறை எழுதுவது. போதும். போதும்.
யோசித்து நம்மை நாம் திருத்திக்கொள்ளுவோம். அறிகுறிகளை கண்டறிவோம். வாழப் பழகுவோம்.
பஹத்.ஏ.மஜீத்
பிரதம ஆசிரியர்
No comments:
Post a Comment